TEDEBBÜR

BİLDİĞİ NE VARSA HEPSİ YAĞMURLARDAN Akira Kurosawa filmlerinden Yağmurlu bir siyah beyazlıktı.. Griye kaçan bütün tekir kediler Ya siyah Ya da beyaza Boyanmak isterdi.. O denli siyah ya da beyaz Bir yağmurlu sahneydi.. Titreyen dudaklarının kırmızılığı Ilık bir süt rengine bulanıyordu.. Kendiliğine alışmış siyah beyaz pozlar veren Bir fotoğraf mankeni gibi Keskin bir zencefil ve tarçın kokusuna Bulanmıştı düşleri.. Kadraja azıcık gülümsedi. Ve dünya gülümsedi.. Bir kadında bir çocuk hayaleti mi Bir çocukta bir kadın hayaleti mi Yalnızca bir hayalet mi yoksa.. Ne peki Yıkarken kırılmış bir çay bardağının Köpüklerden renklerle dans etmesi mi.. Yoksa bir karanfil çok mu uzaklardan gelmişti.. Bilmem ki Benim de bütün yaşamımda hep karanfiller olmuştu.. Ama O'nu, her zaman hatırlarım Sanki bir karanfilden sürekli doğmuştu.. Kafasını kaldırdı Dünyanın tüm siyah beyaz fotoğrafçıları O'nu bekliyormuşcasına Boşlukta bir hayale baktı.. Yağmur yağarken tek başına olmaktan korkardı Düşleri...

DÜZ BEYAZ VIVRE SA VIE Durdu.. Gelinciklerden bir özgürlüğün Nefes aldığı bir ihtimalde Denizlerin çırpınışını dinledi Günün geceye karışması gibiydi Kumlarca ömürler biriktirmişti.. Durdu.. Hercai menekşelerin hüküm sürdüğü Bir evrende Beyaz kuyruklu Bir piyano tamircisi gibiydi.. Leylak bir cenaze merasiminde Siyah beyaz çiçekler tutuyordu Uykudan uyanmış bir çıplaklıktı Düz beyaz mıydı özgürlük.. Kelebeklerden mülhem Bembeyaz bir nefeste İçi mi gözüküyordu Şeffaf camdan bir tende Çıplak bir ömürü soluyordu.. Düz beyaz mıydı Her bir ömür tanesi.. O ömürler ki İhtimaller evreninde.. Ve o tanelerden birinde Muhakkak Denizlerin çırpınışından da beyaz Düz beyaz bir Özgürlük vardı.. Nerede kaldı ki ömürler.. Durdu.. 16 Eylül 2013 DÜZ SİYAH VIVRE SA VIE Sadece eski bir yazıydı Önceleri hep aynı harflerle.. Zaman neredeydi Hep aynı yoldaydılar.. Belki de zaman hep aynıydı orada.. Gecenin nefeslenmesi gibiydi.. Seher vakitlerinde ses...